Vaarwel, jeugd
Toen grunge een flinke hype werd, bevond ik mij in mijn puberjaren. Hierdoor heb ik een enorme voorliefde ontwikkeld voor bands als Nirvana, Alice in Chains en Stone Temple Pilots. Zoals een ieder weet liep het helaas niet bijster goed af met de frontmannen van de eerste twee bands die ik zojuist opsomde: zelfmoord en een crack/heroïne-verslaving zijn tenslotte niet van die dingetjes waar je als mens heel lekker uitkomt.
Toch kon ik mij troosten met de gedachte dat er in ieder geval iemand was die de woelige grunge-jaren had overleefd: Scott Weiland van Stone Temple Pilots. Ook hij had niet bepaald moeite gehad met het injecteren van opiaten maar mijnheer was er in ieder geval niet aan onderdoor gegaan.
Die vreugde duurde tot ik vandaag mijn laptop openklapte en geconfronteerd werd met het nieuws dat Scott in zijn slaap overleden is. De exacte aanleiding hiervoor is op dit moment nog onduidelijk maar het zou zomaar eens kunnen samenhangen met zijn niet al te gezonde levensstijl van zo’n anderhalf decennium geleden.
Laat ons duimen dat de andere frontmannen uit deze reeds vervlogen tijden – denk Eddie Vedder en Chris Cornell – het nog wat langer gaan volhouden. En wat Scott betreft, ik hoop dat hij nu heel vrolijk en blij door de eeuwige weilanden heen huppelt.
Rust in vrede.